خداشناسی برهانی و شهودی با تکیه بر قرآن کریم و نهج‌البلاغه

در این مقاله کوشش شده تا در دو بخش، خداشناسی برهانی و شهودی به‌عنوان دو شیوه‌ی شناخت خدای یگانه مورد تعمق و تأمل قرار گیرد. در قرآن کریم و به تبعیت از آن در نهج‌البلاغه به‌طور خاص به تبیین این دو راه خداشناسی پرداخته شده است، چراکه راه اوّل (خداشناسی برهانی) توجّه در عالم خلق با ابزار عقل و تفکّر است که بر معرفت حق تعالی استوار شده و از مخلوق بر وجود خالق استدلال می‌کند و راه دوم (خداشناسی شهودی) به‌عنوان بصیرت باطنی و شهود قلبی، مطمئن‌ترین، متقن‌ترین و درعین‌حال، دشوارترین شیوه‌ی خداشناسی است که انسان‌های مخلَص با عنایت و هدایت ویژه‌ی خداوندی در دل خود از آن بهره‌مند می‌شوند.